Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μοντέρνου» επιστημονικού, θεωρητικού κεκτημένου, δηλαδή όλου του Πολιτιστικού Κεκτημένου της Νεώτερης εποχής από το τέλος του Μεσαίωνα και δώθε. Θα χρειαστεί μια σειρά άρθρων για να εξηγήσουμε απλά και στρωτά την αποδομητική - δήθεν εκσυγχρονιστική -τάση των Μεταμοντέρνων Επιστημόνων και των δήθεν ανατρεπτικών τάσεών τους. Ουσιαστικά οι Μεταμοντέρνοι μάς πάνε όχι μπροστά, αλλά πίσω από τους «Μοντέρνους» ή νεωτερικούς. Όσο και να διαμαρτύρονται οι Μεταμοντέρνοι και η θεωρία τους, αποτελούν μια Επανάσταση ενάντια στη Λογική και μια ασύντακτη και πρωτόγονη επιστροφή στην Προ-Λογική ή Μυθολογική περίοδο. Καλύπτουν δε την βαθιά αντιδραστικότητά τους με κραυγές επιστημοσύνης και προχωρημένης σκέψης…
Αφήνοντας για τις μετέπειτα δημοσιεύσεις την ανάλυση των θεωριών τους, σήμερα θα ασχοληθούμε με την Μεταμοντέρνα Αριστερά (Αριστερά εντός εισαγωγικών), επικεντρώνοντας σε πέντε χαρακτηριστικά της για να τονίσουμε την ιδιαιτερότητά της.
• Η Μεταμοντέρνα «Αριστερά» έχει σαν κύρια τάση τον Κοινωνιολογισμό.
Έχοντας αλλεργία και ενστικτώδη απέχθεια στην Βιολογία, οι Μεταμοντέρνοι
θεωρούν την Βιολογική κατασκευή σαν Κοινωνική Κατασκευή κατά
πρώτο λόγο. Με αποκορύφωμα την θεωρία του φύλου, την οποία πρεσβεύουν,
θεωρούν πως τα δυο φύλα είναι κατά πρώτο λόγο «Κοινωνική Κατασκευή».
Ουσιαστικά δεν γεννιέσαι βιολογικά σαν άνδρας ή γυναίκα, αλλά
«δημιουργείσαι» ή «διαπλάθεσαι» από την Κοινωνία. Έχοντας σαν
συνειδητό στόχο να αποδομήσουν τον Βιολογικό Πυρήνα των Φύλων
υπερτονίζουν την Κοινωνική Επιρροή στην διαμόρφωση των Φύλων
μειώνοντας με κάθε τρόπο τον βιολογικό πυρήνα των δυο φύλων. Συνεχεια εδω και εδω