Η θεωρία του Πλάτωνος είναι ότι, πέρα από τη συνεχώς μεταβαλλόμενη αισθητή πραγματικότητα, υπάρχουν κάποιες αυθύπαρκτες, αμετάβλητες και νοητές οντότητες, οι “Ιδέες”. Τα αντικείμενα του αισθητού κόσμου οφείλουν την ύπαρξή τους και την όποια αλήθεια τους στη σχέση τους με τις Ιδέες που είναι και το κεντρικό νόημα της πλατωνικής θεωρίας των Ιδεών. Στη θεωρία των Ιδεών βασίζει ο Πλάτων τη συνολική ερμηνεία του της πραγματικότητας.
Ο Πλάτων παρά ταύτα δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στα δεδομένα των απτών αισθήσεων. Υποστηρίζει ότι ο αισθητός κόσμος είναι ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο σύμπαν, χωρίς σταθερότητα. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τις αισθήσεις του για να συλλάβει την αισθητή πραγματικότητα, οι αισθήσεις όμως είναι εξ ορισμού υποκειμενικές και αποτελούν πηγή πλάνης.
Οι πλατωνικές Ιδέες, ο ανώτερος Πλατωνικός κόσμος των Ιδεών είναι τα αναφορικά αντικείμενα της καθαρής σκέψης.
Ο Πλάτων παρά ταύτα δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στα δεδομένα των απτών αισθήσεων. Υποστηρίζει ότι ο αισθητός κόσμος είναι ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο σύμπαν, χωρίς σταθερότητα. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τις αισθήσεις του για να συλλάβει την αισθητή πραγματικότητα, οι αισθήσεις όμως είναι εξ ορισμού υποκειμενικές και αποτελούν πηγή πλάνης.
Οι πλατωνικές Ιδέες, ο ανώτερος Πλατωνικός κόσμος των Ιδεών είναι τα αναφορικά αντικείμενα της καθαρής σκέψης.